เถอะน่ะ! พรุ่งนี้ท้องฟ้าก็จะสว่างอีกครั้ง

เราต้องขายบ้านที่นี่ด้วยเหรอครับแม่"

จัตวาถามแม่ของเขาด้วยน้ำเสียงเศร้า

"ใช่ลูก เราต้องขายเพื่อที่จะได้ไม่ต้องแบกภาระหนี้สิน เพราะเราไม่รู้ว่าเศรษฐกิจจะดีขึ้นเมื่อไหร่ เราไม่รู้ว่าเราจะต้องแบกรับภาระไปอีกนานแค่ไหน ตอนนี้แม่ขอแค่มีเงินเก็บไว้ให้ลูกเรียนกันให้จบก็พอ"

"แล้วอาคารพาณิชย์ที่ศรีราชาล่ะคะแม่"

จีรดาถามแม่ของเธอถึงอาคารพาณิชย์ 3 ชั้นครึ่งที่ตอนนี้ได้ปล่อยให้เขาเช่าอยู่ อาคารพาณิชย์ที่แม่ของเธอซื้อเพื่อหวังจะเก็บไว้เปิดเป็นคลินิกให้กับเธอที่กำลังเป็นนักศึกษาแพทยศาสตร์ปี 2

"เราคงจะต้องขายไปก่อนจ้ะลูก ตอนนี้ทางธนาคารเขาเปิดโอกาสให้เราปิดบัญชีโดยลดจำนวนหนี้ให้เกือบจะกึ่งหนึ่ง แม่ว่าเราขายไปก่อนดีกว่า แล้วตอนที่ลูกเรียนจบเราค่อยมาคิดกันอีกทีนะ"

"ค่ะ"

จีรดาตอบรับคำแม่ของเธอด้วยน้ำเสียงเศร้า

”ลูก 2 คนไม่ต้องเป็นห่วงแม่ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องใด ๆ ตั้งใจเรียนให้จบ เรื่องอื่นแม่จัดการเองนะ”

               ...............

นวนิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม 

ห้ามคัดลอก ดัดแปลง สแกน ทำซ้ำ หรือเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์

การขออนุญาต จะต้องจัดทำเป็นหนังสือ และลงลายมือชื่อของนักเขียนเพียงเท่านั้น